Jarenlange vermoeidheid
Pianoconcert
“Ik heb vanochtend mijn laatste sessie hier gehad en na 10 intensieve weken, wilde ik jullie bedanken voor jullie tomeloze inzet door een klein pianoconcert te geven. En ik dacht hoe kan ik dat beter doen dan het geleerde in de praktijk te brengen! Ik stond namelijk altijd te bibberen voor een optreden, maar ik heb hier onder andere geleerd om in het middelpunt te mogen staan.” Hanny de Winter, 62 jaar, is al meer dan 40 jaar piano- en orgeldocente en kwam bij Revalis terecht vanwege haar jarenlange vermoeidheid.
Continue vermoeidheid
Hanny heeft altijd een bloeiende lespraktijk gehad en daarnaast schilderde en schreef ze ook. De creatieve duizendpoot stond altijd voor iedereen klaar en werkte altijd hard om iedereen het naar zijn zin te maken. Echter sluimerde daaronder een continue vermoeidheid. “Achteraf denk ik dat ik zo hard werkte om te bewijzen dat ik het allemaal wel kon ondanks mijn vermoeidheid,” vult Hanny aan.
Omslagpunt
Het omslagpunt kwam na de scheiding met haar man in 2016. Hanny kon met moeite alle ballen hooghouden en in 2018 kwam zij dan ook in een burn-out terecht. Echter net op het moment dat zij hier herstellende van was en het werk langzaam weer aan het oppakken was, kreeg ze de ziekte van Pfeiffer. Weer werd Hanny voor haar gevoel stilgezet en weer begon zij aan een herstelproces. Ze had gesprekken met de POH, probeerde voldoende rust te nemen en goed voor zichzelf te zorgen. Ze besteedde veel tijd aan meditatie, schilderen, schrijven en muziek en daarnaast wandelde zij ook veel. Toch bleef de vermoeidheid op de achtergrond spelen en ondanks dat probeerde Hanny haar werk als docent weer op te pakken. “Echter toen ik vanwege migraine weer een leerling af moest bellen die ik al meer dan een half jaar niet gezien had, knapte er iets in mij. Ik deed zo mijn best om alle lessen zo goed mogelijk te spreiden en ik dacht dat ik heel goed bezig was om mijzelf de gelegenheid te geven om te herstellen en nog ging het niet goed. Blijkbaar kon ik het toch niet alleen,” vertelt Hanny.
Opbouw behandeltraject
De huisarts verwees Hanny naar Revalis en daar ging zij het 10 weken durende SGGZ-traject in. “Wat mij vooral heel erg aansprak bij Revalis was de opbouw. In het begin zijn er veel groepssessies en daar leer je jezelf al heel erg kennen. Vervolgens kwam je tijdens de individuele sessies op een steeds dieper niveau en daar leerde ik echt alle aspecten kennen,” vertelt Hanny. “Daarnaast vond ik het super waardevol dat er verbinding werd gelegd met lichaam en geest. Je leert dat het ok is wat je voelt en dat het je juist in de war brengt door je hiertegen te verzetten.”
Meer vertrouwen
Hanny geeft aan dat ze tijdens het traject “reuzesprongen” maakte. Ze is rustiger geworden, vrolijker en opgeruimder. Hanny vult aan: “In de letterlijke zin is er vrije ruimte gekomen. Ik heb zo veel meer vertrouwen gekregen. Maar het allerbelangrijkste is dat de vermoeidheid die zo lang een rol speelde in mijn hoofd een hele andere plek heeft gekregen. Zonder dat ik het wist, was dat mijn motor om iets te doen of niets te doen. Ik vroeg mij altijd af: kan ik dit wel? Zal ik dit wel gaan doen? Ga ik nu wel of geen eten koken? Ga ik nu wel of geen boodschappen doen? Altijd maar afhankelijk van hoe ik mij voelde en dat is nu weg. Nu bepaal ik zelf wat ik doe ongeacht van hoe ik mij voel en dat is voor mij heel wonderbaarlijk en nieuw.”
In je kracht staan
Hanny gaat een spannende tijd tegemoet. Doordat ze een lange periode niet gewerkt heeft, heeft ze veel leerlingen verloren. Toch heeft ze het gevoel volop in haar kracht te zitten. Hanny legt uit: “Ik sta nu juist aan een heel nieuw begin en ben van plan veel nieuwe dingen te creëren. Mijn grootste uitdaging gaat nog komen, want ik merk dat ik het heel rustig aan moet doen. Ik moet de rust iedere keer weer terugvinden door middel van zelfreflectie. Het wordt een spannende tijd, maar tegelijkertijd heb ik wel vertrouwen dat het goed komt.”
Schilderij
Hanny heeft tijdens het traject meerdere schilderijen gemaakt en tijdens haar “afscheidsconcert”, heeft ze ook een schilderij meegenomen: “Dit was het eerste schilderij dat ik tijdens het traject maakte. Voor mij is het een soort hart. Dit staat voor de passie en ook de pijn die zichtbaar werd tijdens het traject. Je ziet hier dingen boven zweven, een soort vogels die afstand nemen. Deze vogels kijken naar de pijn. De ronde omhulling is de veiligheid waarmee ik hier kon zijn. Ik heb in een veilige omgeving dat hart van pijn aan kunnen kijken met prachtige psychologen en prachtige mensen die mij zo liefdevol en waardevol hebben gesteund en gecoacht.”
Veelgestelde vragen
Wilt u meer weten over de inhoud van onze programma’s, kosten, tijdsaspecten etc? Neem dan een kijkje op de pagina Veelgestelde vragen