Leren omgaan met vermoeidheidsklachten is als leren fietsen
De 51-jarige André van den Reek volgde bij Revalis een traject vanwege vermoeidheidsklachten die sinds een hartstilstand in de zomer van 2018 zijn verergerd. Vanwege ADHD volgde André al sessies bij een psychiater, maar in combinatie met vermoeidheidsklachten bleek dit lastiger dan gedacht.
Met drie tieners die nog thuis wonen merkte André dat hij alsmaar door ging, en geen rust nam. De automatische piloot bleef aan staan. Hij maakte geen bewuste keuzes in hetgeen wat hij wel en niet deed en vind dat er een taboe heerst op vermoeidheidsklachten: zo was André bang voor reacties van anderen en vertelde er daarom liever niet over.
“Via de huisarts werd eerst een traject bij specialisten in het ziekenhuis voorgesteld, maar daar was een lange wachtlijst. Uiteindelijk kon ik na ongeveer zes weken starten bij Revalis”, vertelt André die de zes weken destijds ervaarde als een lange periode, maar achteraf van mening is dat dit toch relatief snel is geweest.
Traject van tien weken
André volgde een traject van in totaal tien weken, bestaande uit zowel groeps- als individuele sessies: “Beiden heb ik prettig ervaren. De groep bestond telkens uit één vast groepje die willekeurig was samengesteld. Anderen hadden vergelijkbare gebeurtenissen meegemaakt waarbij ik herkenning zag, maar ook erkenning kreeg. Dit hielp mij. Normaliter realiseerde ik mij niet wát er was gebeurd, en vond dat het ‘allemaal wel meeviel’. Van groepsgenoten ontving ik tips en dat hielp mij. Gedeelde smart is halve smart.”
Met het team van behandelaren had André een goed contact en vertelt in het bijzonder, en met trots, over de band met zijn trajectcoördinator: “Ik had een goede klik met mijn trajectcoördinator. Zij kon mij raken met hetgeen zij deed en vertelde, het was een echte spot-on. Zij kon goed balanceren tussen iets concreets en het hard benoemen, op een manier die niet afschrikt. Ik wilde ooit eens gaan schilderen maar was daar redelijk moe voor. Mijn trajectcoördinator maakte toen de vragende opmerking of ik niet gewoon een kwast kon vastpakken. Dit opende mijn ogen en zorgde voor doorzettingsvermogen, en denk nog vaak terug aan deze uitspraak. Ik zou willen zeggen dat de trajectcoördinator toch wel mijn held is.”
Van de groepsgenoten ontving André steun, alhoewel het soms ook ‘wel willen zenden maar niet willen ontvangen was’ tijdens de sessies. Hier heeft André toen iets van gezegd, waarover hij complimenten ontving van de behandelaar. “Ik kreeg steun van de groepsgenoten, maar heb nooit echt een gevoel gehad om daar emoties te tonen. Daar moet een klik voor zijn, tijdens de individuele sessies had ik met de behandelaren wél een klik waarbij ik af en toe mijn emoties heb laten zien.”
Leren omgaan met vermoeidheid
Voor André was het een grote stap om bij Revalis te starten. “Ik dacht: ‘moeten die afgestudeerde psychologen mij gaan helpen’? Van ieder gesprek heb ik wel iets geleerd, ik werd er door verrast. Wel is het zo dat ik mijzelf moest open stellen, hetgeen wat nodig is om resultaat te boeken en dus met de vermoeidheid om te kunnen gaan.”
Volgens André biedt Revalis een traject met een duidelijke structuur en een theoretische basis. Er wordt niet zomaar ‘ergens begonnen’. “Leefstijlverandering heeft tijd nodig. Vermoeidheid in combinatie met ADHD is erg lastig. Dit is in tien weken niet opgelost of verholpen, maar je leert er wel mee omgaan”, legt André uit. Aan het eind van het traject kijk André terug op een leerzame periode. “De vermoeidheidsklachten zijn niet weg, maar ik heb er wel mee leren omgaan. Ook mijn omgeving, waaronder de kinderen, merken dit doordat ik nu durf aan te geven wanneer ik moe ben. Ik maak bewustere keuzes en ren niet maar van doel naar doel.”
“Leren omgaan met klachten is als leren fietsen”
In de tijd dat André het traject bij Revalis volgde, heeft hij naar eigen zeggen twee dagen gehad die hij wil aanduiden als ‘goede dagen’ en kijkt hier dan ook nog vaak op terug. “Dit waren dagen waarvan je dacht, ‘zo moet het’ en dit zijn mijn voorbeelddagen. Het waren twee zeldzame dagen, maar denk nog vaak terug hier aan.”
Zonder traject bij Revalis (of elders) denkt André dat hij alsmaar was doorgegaan zonder af te remmen en zou dan zijn omgevallen – hij is blij met het gevolgde traject al krijgt hij na zijn traject bij Revalis nog wel begeleiding elders, daar waar hij baat heeft bij een goede begeleiding om niet terug te vallen in het oude patroon.
Tot slot vergelijkt André het leren omgaan met vermoeidheidsklachten als leren fietsen: “Je wilt het, maar weet niet hoe dat moet en hoe dat voelt. Wanneer dat begint te lukken, heb je een beeld waar je naar toe moet werken voor een blijvend resultaat. Wel dien je altijd terug te denken aan hetgeen je hebt geleerd om het blijvend in je dagelijkse structuur te kunnen toepassen.”
Veelgestelde vragen
Wilt u meer weten over de inhoud van onze programma’s, kosten, tijdsaspecten etc? Neem dan een kijkje op de pagina Veelgestelde vragen