Bij Revalis draait het om de kracht van het totaalpakket
Iedereen heeft wel eens pijn of ernstige vermoeidheid ervaren in zijn of haar leven. Meestal is dat tijdelijke aard en kan men er redelijk mee leven. De oorzaak is dan eenvoudig herleidbaar en met de juiste remedie is men weer volledig hersteld op de been. Het kan echter soms ook dat die klachten zo langdurig en ernstig zijn, dat deze het leven volledig beheersen. Voor hen is het dan meestal een lange zoektocht om de juiste behandelaar of het instituut te vinden die kan helpen om de pijn te verlichten. Revalis Pijnkliniek in Den Bosch heeft zich ontwikkeld tot een interdisciplinair specialistisch centrum dat succesvol zorg biedt aan patiënten met complexe chronische pijn- en/of vermoeidheidproblemen. Een van de patiënten die ook baat vond bij de zorg die Revalis Pijnkliniek biedt is Evert Lambooij (58) uit Veghel, getrouwd en vader van drie zonen.
Tot niets meer in staat
Als de potige kerel voorafgaande aan het gesprek voor ons de trap op snelt, herinnert eigenlijk niets meer aan de moeizame wijze waarop hij tot voor kort nog door het leven bewoog. Alleen met behulp van een stok en z’n scootmobiel wist hij zich enigszins te verplaatsen. Honderd meter was te voet wel echt de maximale afstand. En dat was alleen op de zeldzame dagen dat hij zich enigszins kon bewegen, want niet zelden was hij dagenlang vanwege hevige pijnklachten aan rug, nek, schouders, handen en benen aan bed gekluisterd. Hij moest dan zeer zware pijnstillers (morfine) slikken om de pijn enigszins dragelijk te houden en was dan tot niets meer in staat. En het was bepaald niet een kortstondige aandoening waar deze man aan leed.
Onvoldoende verlichting fysiotherapie
Evert vertelt: ,,Ik was op mijn 24ste actief als huisschilder, maar toen ik op een kwade dag tijdens het werk iets te enthousiast van een steiger sprong, voelde ik een flinke pijnscheut in m’n rug. Wat in eerste instantie nog afgedaan werd als een verrekte spier, bleek een hernia. De fysiotherapie bracht onvoldoende verlichting, waarna een operatie de oplossing zou moeten bieden. Dat liep niet goed af. De operatie mislukte en ik bleef pijn houden. Het werken als schilder lukte niet meer en toen het uiteindelijk weer wat beter met me ging kreeg ik een nieuwe baan in een schilderswinkel.”
Een tweede hernia
,,Zo’n acht jaar later liep ik daar, na een misstap op de trap in de winkel, opnieuw een hernia op. Er volgde een tweede operatie, maar ook daarna bleef ik constant pijn houden. Werken lukte niet meer dus ik kwam thuis te zitten. Kort daarna werd ook nog reuma bij mij geconstateerd. Als ik de ene dag ook maar iets over de grens ging met een activiteit, moest ik dat de volgende dagen bezuren. De morfine zorgde er dan weliswaar voor dat ik geen pijn voelde, maar er was dan ook geen enkele activiteit. Dat had ook consequenties voor m’n sociale leven. Ik was mijn gezin tot last, zo ervaarde ik dat. De situatie en de medicijnen zorgden ook voor klachten van depressieve aard. Kortom, het ging echt niet goed met me.”
nog één keer de pijnpoli
,,In het najaar van 2018 wilde ik nog één keer de pijnpoli van ziekenhuis Bernhoven in Uden bezoeken, om te kijken of men nog een therapie voor mij had. Zo niet, dan was ik er echt klaar mee. De behandelende anesthesioloog van het ziekenhuis adviseerde mij toen om contact op te nemen met Revalis in Den Bosch. Daar zouden ze niet alleen naar het lichamelijk stuk van mijn aandoening kijken, maar meer naar het totale plaatje. Achteraf gezien bleek dat een geweldige suggestie. Ik ben na de intake echt super gemotiveerd aan de slag gegaan bij Revalis. En het gaat hier echt om de kracht van het totaalpakket. Alles komt aan bod tijdens verschillende soorten therapieën. Wie ik als mens ben, m’n omgeving, hoe ik in het leven sta, m’n fysieke beperkingen en m’n mogelijkheden. Ik heb hier echt grenzen leren te verleggen of zelfs geleerd er soms overheen te stappen.”
Mijn vrijheid terug
Evert besluit: ,,Halverwege het tien weken durende traject had ik wel even een dip, maar de therapeut zei dan: ‘Kom, laten we gaan wandelen!’ Ik heb ongelooflijk veel baat gehad bij het traject dat Revalis me heeft geboden. Het is niet zo dat ik pijnloos ben, maar ik heb geleerd om er goed mee om te gaan en door soms wat minder te doen, daarna wat meer te kunnen. En m’n omgeving? Die snapt er geen fluit van. Ik gebruik nog wel m’n scootmobiel, maar dan om ergens een boswandeling van een uur te maken. Ook ga ik nu drie keer in de week naar de sportschool om m’n spieren te trainen. Ik heb weer een stuk van mijn vrijheid terug en kan thuis een bijdrage leveren aan het huishouden. Dat had ik vooraf nooit durven dromen.”